Lier, Jan Van Beers
Collectie
Archief Lier - BeeldbankInventarisnummer
SLI001033224Beschrijving
Jan Van Beers (Lier, 27 maart 1852 - Fay-aux-Loges, 17 november 1927) was een Belgisch kunstschilder.Hij was de zoon van de dichter Jan Van Beers (1821-1888) en van Hendrika Mertens. Jan Van Beers was de schoonzoon van drukker en Vlaams ijveraar Joseph-Ernest Buschmann, stichter van het tijdschrift De Vlaamse School.
Levensloop
Van Beers studeerde aan de Academie in Antwerpen. In 1873 ondernam hij samen met Alexandre Struys een reis naar Londen. In 1878 trok Van Beers naar Parijs waar hij in het atelier van Alfred Stevens werkte. Tussen 1879 en 1881 verbleef beeldhouwer Jef Lambeaux bij Van Beers in Parijs.
In 1884 woonde hij 15 Impasse Hélène, Avenue de Clichy in Parijs.
Van Beers behoorde gaandeweg tot de mondaine kringen in Parijs. Zijn huis was weelderig, exotisch aangekleed en door hemzelf gedecoreerd met grappige tot pikante tafereeltjes.Hij ontving thuis vele welstellende vooraanstaanden (al dan niet met hun maîtresses), ook gekroonde hoofden. Voor zijn diners had hij een tafel ontworpen waarvan het middenstuk kon verzinken om zo de spijzen op te plaatsen in de onderliggende ruimte. Zo was het gebeuren in de eetkamer onttrokken aan de blikken van het personeel.
Oeuvre
Zijn eerste voldragen werken, uit de jaren 1870, waren ambitieuze, grote historische taferelen zoals Jacob Van Maerlant op zijn sterfbed. Hij evolueerde naar het schilderen van genretaferelen, vooral taferelen uit het mondaine leven. Soms waren die indringend naturalistisch zoals in De gevallen ster. Andere taferelen waren dan weer chromoachtig tot triviaal: zoals bijvoorbeeld voorstellingen van twee geliefden bij maanlicht op een bank aan een meer. Hollandse plagerij toont een adolescent die een meisje – in Hollandse volksdracht- plaagt. Of La peureuse, ook gekend als A Ostende: een vrouw die vol (valse) schroom de trappen van een badcabine afdaalt terwijl een man in badpak haar vanuit zee wenkt.
Van meer ernst is zijn Ludwig Van Beethoven componerend in zijn werkkamer, destijds verspreid via reproducties.
Daarnaast was hij ook steeds een veelgevraagd portrettist.
In zijn scheppingsproces gebruikte Van Beers manifest fotografie als hulpmiddel. Dit leverde hem vanwege de criticus L. Solvay een bitter verwijt op, waarop Van Beers reageerde met een proceszaak. Anderzijds is het ook zo dat hij gevraagd werd om portretten te maken van overleden personen of van personen die op een onoverkomelijke afstand woonden. Dan bood fotografie, ondersteund door secundaire informatie zoals een beschrijving van de persoon, een haarlok, de kledij waarin die moest geportretteerd worden… de enige uitkomst. (bron: Wikipedia)
Bijgaand: enkele typische romantische werken van Jan Van Beers, o.a. portret van Peter Benoit, de componist.